Kwiaty na poddaszu

Jak byłam w bardzo wysokiej ciąży, to trafiłam do szpitala. Początkowo na patologię ciąży, potem na kardiologię. Dokładniej na intensywną terapię kardiologiczną. Powód? Dla mnie do ówczesnej pory totalnie nieznany, zdiagnozowany w ciąży. Bradykardia zatokowa.
Może kiedyś więcej w tym temacie, bo dziś chciałam o książce.
No więc leżąc na reanimacji kardiologicznej czytałam "Kwiaty na poddaszu". Oj strasznie zryłam sobie psychikę tą książką, do tego cała otoczka szpitalna...Wiele o niej myślałam, wiele mi się śniło. Mąż kupił mi "Płatki na wietrze" czyli kolejną część. To już czytałam, jak z kardiologii trafiłam z powrotem na patologię ciąży. Jakoś bardziej lajtowo odebrałam ten drugi tom, może dlatego, że miałam na patologii pojedynczą salę. Może przez luz i nudę totalną, trzy posiłki dziennie, plus drugie trzy od mamusi i  teściowej?! Nie wiem. Nie wryła mi się z dekiel, jak tamta.
Do czego zmierzam....
Pojawiła się część trzecia " A jeśli ciernie". No i katuję się tak prawie od miesiąca... Kupić?! Nie 
kupić? Nosz kurde, pewnie, że kupię. Pytanie tylko, jak to przyjmę teraz, w obecnej rzeczywistości??? Trochę bym chciała ponownego wrycia się w psychikę, może nawet więcej niż trochę, bo uwielbiam to. Lecz gdy starszak w przedszkolu a rudy śpi, to czego mi więcej potrzeba? Ano potrzeba!!
Jak już liznę trochę to dam znać.
I tak nie zapomnę tej kardiologii, nie ma bata...