Syropki, ampułki, inhalacje... komu, komu!?!

Pożegnaliśmy święta, przywitaliśmy przychodnię na osiedlu naszym kochanym. Po jakimś cudem dodzwonieniu się do rejestracji, umówiliśmy chore dzieci na wizytę.
Szczegóły zostawię dla siebie, bo smarki i kaszelki, to nic ciekawego.
Mikuś się jakoś broni, goraczkuje od dwóch dni, ale nie jest źle.
Filipciu za to ma obustronne zapalenie oskrzeli, mamy antybiotyk dość mocny. W poniedziałek do kontroli, jeśli nie bedzie znaczącej poprawy, to szpital.
Filuś kończy dziś pół roczku, a własnie sobie uświadomiłam, że to jego już trzeci antybiotyk.
Nastrój mam średni, wcale nie sylwestrowy, nie do zabawy.
Trzymajcie kciuki i niech już ktoś zabierze od nas te wstrętne bakteriozy, bo nie ręczę za siebie!!

Spokojnych.

Dumna będzie ze mnie teściowa, jak do niej jutro przyjedziemy i jej przywiozę zakalca, zamiast pięknej drożdżowej babki!
Ale co tam, liczy się idea przecież, co by z pustymi rękami nie przyjeżdżać!
Nie muszą być wesołe, ale mogą. Muszą być spokojne, i żeby nie wracały wspomnienia, kiedy siedziałam w święta sama i płakałam za Jackiem.
Spokojnych Świąt.

Wieczorem przed mym domem, wystawię ekran i wyświetlę film...

Coś o mnie i o Tobie, będę leczył chore sąsiadów sny...
Oj tak.
Kto mi powie, dlaczego zawsze jak mój małżonek wyjeżdża, a ja zostaję sama z dziećmi na 2 lub 3 dni, to dzieją się dziwne rzeczy?
Jakoś, jak jest Jacek w domu, to sąsiedzi z góry zachowują się ciszej. Słychać ich, owszem, ale nie tak, jak dziś.
Jak Jacek jest w domu, to dzieci śpią jak aniołki. Dlaczego, jak sama je spać kładę, potem idę do wanny, to zawsze, ale zawsze Filip się wydrze na cały regulator?
Kiedyś o tym pisałam, dziś powtórka z rozrywki.
Ciepła woda w wannie, piękny zapach Spa ( o tym dalej ), relaks, książka...I co? Darcie trepa z sypialni. Pan jaśnie hrabia zgubił ZNÓW smoczek. Dobrze, że jak Miki zaśnie, to go apokalipsa nie obudzi nawet. Wyczłapałam z wanny, wetknęłam smoczka i wróciłam do łazienki. Odpuściłam sobie już wchodzenie do wanny spowrotem, i dobrze, bo za dwie minuty znów hrabia trepa wydarł.
A że wcześniej poleciałam do niego cała mokra, to zostawiłam w przedpokoju mokry ślad po sobie, niczym ślimak. Nic w życiu się nie dzieje bez przyczyny, więc na tej mokrej plamie wykonałam w przedpokoju piękne salto mortale.
Kurwa mać.
Dobrze, że blisko ściany, przynajmniej dupą podłogi nie zaliczyłam.
W takich właśnie chwilach, gdy nie ma Jacka w domu, a dzieją się takie oto rzeczy, zawsze się rozglądam, czy zza drzwi nie wyskoczy ktoś z kamerą i okrzykiem na ustach:
- Mamy Cię!
Albo:
- Ukryta kamera!
Całe szczęście za drzwiami nikogo nie było...

To pierwszy dzień, jak jestem sama, już nawet nie myślę, co będzie do piątku.

Za to od kilku dni, mam prawdziwe Spa w łazience. Kupiłam sobie z Tołpy mleczko-olejek. Przeczytałam na opakowaniu, żeby natrzeć całe ciało i spłukać wodą. Tak też robiłam, albo wlewałam do wanny i się w tym kąpałam.
Wczoraj Jacek mnie uświadomił, że na opakowaniu NIE jest napisane, żeby wetrzeć w ciało i spłukać, tylko żeby wetrzeć w ciało i czekać aż się wchłonie...
Ja pierdolę. Jak ja to czytałam???
Wsio ryba w takim razie, widocznie w balsamie do ciała też się można kąpać, a co!!


W niedzielę byliśmy na rynku, zobaczyć choinkę i wydać kilka złotych na jarmarku bożonarodzeniowym.

Tak moje dziecko, oraz dziecko przyjaciółki wyglądało po zjedzeniu waty cukrowej.
Mój to ten w zielonej czapce, ten drugi to Michał, boski typ.
Szkoda tylko, że zamiast śniegu padał deszcz, no ale czego ja wymagam?? Śnieg w grudniu i to akurat, kiedy my idziemy na rynek...nie ma szans.

Żeby nie było to i ja mam zdjęcie z synem, a jak! Jak szaleć to szaleć, Tatuś nam aż JEDNO zrobił, to siara nie wklejać, co?
Fota spod samej wrocławskiej choinki.














PS. Nie byłam z Wami szczera. Krwiak z nerki się wchłonął, ale w zamian się dowiedziałam, że wyszedł krwiak na jajniku. Więc zmartwień ciąg dalszy.
Oby do piątku, wtedy koniec świata :)

" Pięćdziesiąt twarzy Greya" E.L. James

Weźmie się człowiek napali na zajebistą książkę, napatrzy na statystyki sprzedaży, na recenzje.
Weźmie człowiek na allegro poluje przez tydzień, coby najniższą cenę z dostawą zapłacić i u super sprzedawcy koniecznie.
Czeka człowiek na listonosza z przesyłką...
I proszę....ta dam, mam!

Weźmie człowiek poświęci swój cenny czas wieczorem, na czytanie owego dzieła.
 I co?
I gówno.
I dupsko.
Dawno ja takich bajek nie czytałam, a w zasadzie to chyba nigdy.
Przez pierwsze strony brnęłam, jak przez bagno, gęste i śmierdzące. Oby dalej, bo dalej powinno się coś dziać.
A tu lipa.
Najpierw harlekin, jak za starych dobrych czasów z podstawówki, rumieńce, spocone ręce i sterczące sutki. Każdy zaczynał i kończy się tak samo.
Potem to już tylko rżnięcie w czystej postaci; w wannie, na biurku, na sianie...No mi się momentami mdliło.
I to jest lektura fantasy, jak nic. Centralnie powinna leżeć na półkach s-f.
Żeby dziewczyna swój pierwszy raz miała na 60 stron, to jeszcze jakoś mogę przymknąć oko i uwierzyć. No ale, że podczas pierwszego razu miała trzy orgazmy ( tak, tak, TRZY, czyli 3 ), to ja pierdolę takie bajki, i taką zajebistą wyobraźnię!!!
Pani autorka, to chyba może czytanki dla mojego syna wymyślać, ale nie dla mnie! On tam uwierzy w smoki z trzema głowami, ja  już raczej nie.
Gdyby tak wyjąć z książki ten seks z kosmosu, orgazmy na każdym kroku, drgające mięśnie podbrzusza, twardego przez  24h członka, czy klapsy i wiązanie krawatem, to ja Was proszę...Zostanie może z 20 stron nowelki, noweluni, nowelusi, o nie wiadomo czym.
Nie polecam, nie podoba mi się i strata kasy.
Zaraz strony posklejam, nawinę na rolkę od srajtaśmy i nikt nie zauważy, czym tyłek podciera. O i tyle.

Tyś jest królem.

Gdzie się nie spojrzy, to wiadomo, że Święta za pasem. Gorączka i przygotowania, nie wiem kogo to ominie. Ale nad sensem Świąt, to może kiedyś indziej.
Miki w przedszkolu również codziennie szykuje jasełka, szlifuje rolę Pastuszka. Śpiewy odchodzą w domu rano i przed spaniem, że bosy pastuszek, że dzieciątko w sianku śpi, że królowie niosą dary. No nie da się nie myśleć o niczym innym!
Kilka dni temu dowiedziałam się jeszcze jednej ważnej rzeczy w temacie Świąt.

Miki: Mamo, prawda, że tyś jest królem?!
Ja : Ja??
Miki: No nie Ty, tyś!
Ja: Co?
Miki: No, TYŚ jest królem.
Ja: Jaki TYŚ??
Miki: Jezus! Mamo, przecież śpiewamy w jasełkach: Jezu Tyś jest królem.

Czyli ten Tyś, to Jezus. W życiu bym na to nie wpadła, nie zbadane są zakamarki rozumku Mikusia, oj niezbadane. Sobie synek o mnie pomyśli, że podstaw nie znam.

A teraz z innej beczki.
Natchniona lekturą Mamy Lusiów postanowiłam dorzucić swoje 3 grosze.
Pomijając, jak te dzieci wyglądają w trakcie jedzenia i po: (znacie go?)

Oraz patrząc na to, co teraz nasze niemowlaki mogą już jeść, nie tylko ogarnia mnie lekkie przerażenie, ale również strach przed kolejnym przewijaniem.
 Wraz z urozmaiceniem diety, jakże urozmaica się zawartość pieluchy! Filip to jest jeszcze taki gigant, że potrafi jeść zupkę i jednocześnie zanieczyszczać kolejną pieluchę. Zapachy przy tym są tak fantazyjne, że człowiek sinieje.
To nie to, co mleczko.
Wczoraj dałam mu pół jabłka i mi się odechciało. Jabłko następnym razem dostanie za rok, albo jeszcze dalej! Kup strzelił wczoraj w ilości godnej medalu, 5 szt.
Zostajemy przy marchewce, bananie i zupkach.

Niegrzeczna Mama

Wczoraj groziłam mojemu synowi, że jak nie przestanie broić, to dzwonię do Świętego Mikołaja i mu powiem, żeby z prezentami nie przychodził, bo u nas w domu łobuz mieszka. Na to moje dziecię mi powiedziało, żebym mu podała telefon, on sam sobie do Mikołaja zadzwoni i mu powie, że on jest grzeczny, a Mama jest niegrzeczna!
I dupa. Mikołaj i tak do mnie przyszedł, ha ha ha! Zdziwko?
Mąż mi zadzwonił, że jest w Empiku i spotkał Mikołaja, a że według męża byłam grzeczna ( gotowałam obiady, prałam brudy, przewijałam kupska, myłam klejące podłogi, sprzątałam zaszczaną kuwetę...) to postanowił zainwestować w żonkę kilkadziesiąt złotych.
Tym sposobem otrzymałam moje kolejne marzenie książkowe.
No.
Dostałam jeszcze jeden prezent! Na usg wyszło, że krwiak się wchłonął całkowicie.Boziu, dzięki.
I ja jestem niegrzeczna?
Wszyscy, tylko nie ja.

Orientuj się!

Pamiętacie taką durną zabawę z dzieciństwa, jak ktoś Was klepnął w plecy, tudzież w ramię, albo podłożył nogę, pociągnął za włosy i krzyknął:
- Orientuj się!
Dziś ja dostałam takiego strzała między oczy, a w zasadzie wczoraj. W kalendarzu pojawił się grudzień i mnie pierdyknął między oczy, mówiąc:
- Orientuj się!
Za dwa miesiące do pracy, leserze!
A buuuuu.....
Dziś już miałam sen w nocy, że jestem w pracy, sprzedaję rzeczy z rabatem, przeprowadzam rozmowy korygujące, liczę kasę... Aż się zdziwiłam, że to nie horror był, tylko obudziłam się spokojna.
Spokój.
Wracam do swojego sklepu, do swojego zastępcy. Nie będzie już mojej regionalnej, która mi nie mogła darować, że zaszłam w ciążę bez porozumienia z nią.
 Że ona na mnie liczyła, a ja jej taki numer zrobiłam.
 Że nie wyobraża sobie naszej współpracy, po macierzyńskim i radzi mi zmienić pracę.
Nie będzie jej. Nie będzie!! Jupiiiiiiiiiiiiiii.
W dodatku, rozmawiałam z moją lekarką i ze względu na mój wypadek 2 miesiące temu, może mi jakieś L4 jeszcze wystawi. Wszystko zależy od wyników usg nerki, w przyszłym tygodniu.
A regionalnej życzę mega pierdyknięcia ze schodów kariery. Niech się weźmie chajtnie, urodzi dziecko i wtedy dopiero zacznie myśleć, jak człowiek, a nie jak cyborg.
I niech ją ktoś wtedy klepnie w plery:
- Orientuj się!!



PS. Dla fanów Mika:

Wychowawczyni pochwaliła Mika, że bardzo grzeczny jest w przedszkolu.

Więc pytam:

- Słyszłam, że byłeś bardzo grzeczny dzisiaj?

Miki: no tak!

Ja: A co takiego robiłeś, że Pani Marysia Cię pochwaliła?

Miki: Skarżyłem na wszystkich.

Pechulec i tyle!

Rozwaliły mnie dziś posty na forum jednej laski. Tak mnie rozwaliły, że sobie solennie obiecałam, że nigdy więcej. Nigdy, nigdy!
Nerwowy to był dzień.
Filip się wydzierał, gdy tylko zniknęłam z pola widzenia, darł się jak wściekły. W przerwach darcia ucinał sobie drzemki. Tylko takie 20 minutowe, nie myślcie sobie, że miałam luz, o nie.
Pralka się zjebała.
Całe pranie przewaliłam do wanny, gdzie je płukałam i wyciskałam. Jezu, jak mnie ręce potem bolały! A i tak pranie się nie nadaje do niczego, tylko do kolejnego prania! Kurwa mać.
Telewizor też się psuje, im bardziej się nagrzewa, tym głośniej piszczy.
O laptopie nie chcę wspominać, że się zawiesza już kilka razy dziennie, bo mi się zawiesi podczas pisania posta, a tego nie zniese.
Wszyscy wiemy, że jak się sypie to na całego. A co!
A że przed Świętami, to kogo to.

Dziś Mikuś wyszedł z przedszkola z dziewczynką za rączkę. Dziewczynki nie kojarzę z jego grupy, dlatego po drodze pytam go:

Ja: Jak ta dziewczynka ma na imię?
Miki: Nie powiem, to tajemnica!
Ja: No powiedz...
Miki: To tajne, najtańsze!

Padłam.

Mały, czy duży...nie ma różnicy!

Wychodziłam z dziećmi na spacer. Przed wyjściem robiłam sobie oko w łazience, a Miki standardowo się przyglądał.
Wychodzimy z łazienki.

Miki: Już się pomalowałaś?

Ja: Tak, ładnie wyglądam?

Miki: Ładnie! Jak czarownica!

Ja:....???

A kilka dni temu Jacek kupił mi nową miotłę...

Kocham te moje chłopaki.

Kupa

Do gówna to ja szczęście mam, to wiem od dawna, ale to, co dziś mi życie zafundowało, to ja sobie wypraszam!
Kiedy wracaliśmy dziś z przedszkola, Mikuś w raźnych podskokach, wdepnął w piękną, brązową psią kupę, chyba jeszcze ciepła była! No ja pierdole.
Zbierało mi się na hafty, jak mu czyściłam tego buta patykiem. W domu musiałam doczyścić w zlewie, bo przecież wlazło To To we wszystkie rowki!
 Za jakie grzechy?
Jak skończyłam, rozebrałam ferajnę, to coś mi zalatuje. Filipek swoim wrzaskiem oznajmia, że kupa w pieluszce jest już gotowa i na co ja jeszcze czekam!?
Trzeba wytrzymać te gruszki i zupkę jarzynową z gerbera po przeróbce. No dobra, z tym się akurat liczyłam.
Gdy leci Bob Budowniczy, Miki spokojnie sadzi na nocnik kolejną, śmierdzącą niespodziankę.
 Jezuuuuuuuu.
 Ok, ok, z tym też się liczyłam, ale kiedy zrelaksowana siadam do kompa, a banda dzieci śpi, to nikt mi nie mówił, że właśnie wtedy kotek zaczynie grzebać w kuwecie i uwieńczać dzień kupskiem gorzej śmierdzącym, niż jego żarcie!!!
Szczęście w nieszczęściu, że mąż w delegacji, bo jakby on się jeszcze dołączył do tej śmierdzącej ekipy, to ja się pakuję w reklamówkę z biedronki i wracam do rodziców!
Więc, jeśli to gówniane szczęście z dziś, nie zamieni się w szóstkę w totku, zmieniam nazwisko na Kupowska.
Żeby nie było, to sobie popatrzcie na te kuporoby :)

Miniek po przedszkolu, świeże palmy na spodniach, no bo po co trzymać pion, jak można glebę zaliczyć potykając się o własne nogi?! Mama wypierze.

Kuporób nr 2. Nic go na spacerze nie obudzi, centralnie. Zastanawiam się, czy to fota przed kupą, czy już po??

Proszę Państwa, Taygersky we własnej osobie. Je, śpi i...no włacha! Sra. Nie no sorka, czasem się przyjdzie poprzytulać do mnie.








Ech...

"A jeśli ciernie" V.C. Andrews

Długo czekałam, aby siąść do napisania tej recenzji. Było kilka powodów, że mi to tak dużo czasu zajęło, przede wszystkim jesteśmy wszyscy chorzy w domu, czyli czytaj antybiotyk dla każdego.
Dodatkowo, jak wszyscy chorzy to i w domu, a dla mnie to jednoznaczne z brakiem czasu na cokolwiek swojego.
Do rzeczy.
Kupując trzeci tom tej sagi, byłam przekonana, że to tylko strata kasy, bo jak to często bywa, najlepsze są pierwsze tomy.

"Kwiaty na poddaszu" mnie zszokowały. "Płatki na wietrze" były cienkie, w porównaniu ze swoim poprzednikiem. Kojarzą mi się z oczekiwaniem na cesarskie cięcie na patologii ciąży.
 Dlatego, jak zaczęłam czytać Cienie, byłam bardzo zdziwiona.
Ktoś potrafił moją świadomość spoliczkować, nie pozwolił jej myśleć o niczym innym i w każdym momencie dnia krzyczała: idź czytaj dalej i dalej!!!
Przeżycia dzieci, które dowiadują się, że ich rodzice to rodzeństwo, męczyły mnie przez dłuższy czas. To, co działo się w głowie Barta, działo się i w mojej. Nie będę pitolić, że proza wspaniała, lekkość czytania i sama przyjemność z zapachu książki. Nie, nie.
Książka mnie pożarła, przeżuła, skopała, sponiewierała i wypluła. Zlała moją gołą dupę na kwaśne jabłko.
Uwielbiam takie akcje.
Niestety, jakoś dawno nie trafiłam na nic podobnie dobrego, co posiedziałoby w mojej głowie dłużej niż tydzień.
Kocham takie mózgotrzepy, co ja na to poradzę.
Czekam na następny tom. Nie nastawiam się na cuda i ponowne pranie mózgu, aczkolwiek nie obrażę się.
PS.Mężuś mi i tak przeszkadzał w pisaniu... ;)

hedonism

Niech leci, w kółko, cały wieczór i ten i kolejne. Latami...tak właśnie...

Mikołaj, ale nie ten!

Doczłapałam dziś po Mikusia do przedszkola, pogoda ładna, słoneczko, mały wiaterek, nigdzie mi się nie spieszyło. Boli mnie jeszcze bok i noga, ale nie jest źle, chodzić można, najwyżej wieczorem trochę bardziej przypomina mi się moje łubu du.
Po drodze spotkałam koleżankę, co ma córeczkę w równoległej grupie. Więc razem weszłyśmy do przedszkola, koleżanka mówi, że zadzwoni po nasze dzieci.
- Dzień dobry, po Jagodę S. i Mikołaja K.
I czekamy.
Schodzą dzieci z góry (sale są na piętrach). Idzie Jagoda i Mikołaj...Tylko w mordę jeża, to nie mój Mikołaj, tylko jakiś inny. Biedne dziecko, co za szok przeżyło, że to nie jego mama po niego przyszła, tylko obca baba!
Odprowadziłyśmy Nietego Mikołaja do sali i zabrałyśmy właściwego.
Matko Bosko, co to dziecko musiało czuć, to ja nawet sobie nie chcę wyobrażać. Ja sama mam do teraz duży niesmak. Wiem, że pomyłki się zdarzają, ale...brrrr Dupę bym sprała tej wychowawczyni!


Za jakiś czas, na pewnym blogu, znajdziecie dla siebie bardzo ładne rzeczy, rękodzieła. Kochani, wystarczy zaglądać od czasu do czasu do pewnej Pani Puchatki
Cierpliwości :)

Między 3 a 5

O ile dzień z dziećmi, nie jest dla mnie horrorem, to kochani, noce są traumą od jakiegoś czasu.
 Kiedy chłopcy już śpią, a ja korzystam z wieczornej ciszy i łoję wszystkie odmóżdżacze, jakie tylko lecą w tv, i w dobrym nastroju kładę się spać. I cholera jasna, już kilka nocy z rzędu mogę zapomnieć o śnie od 3 do 5 nad ranem!
Normalnie, nie należny mi się odpoczynek w tych godzinach, jakbym jakaś gorsza była. Jakiś cyborg, co spać nie musi, bo przecież nie pracuje, to zmęczony nie jest.
 Zaczyna się niepozornie, jakieś ciche stęki z łóżeczka Filipa.
 Ja do pionu, butla w dłoń i karmienie, a ten stęka jak najęty.
 Zje i dalej tnie komara.
Kładę się.
Stęki z pokoju Mika.
- siku!
Ja do pionu, nocnik w dłoń i wysadzam śpiącego księcia.
Wysika się i dalej tnie komara.
Kładę się.
Stęki z łóżeczka Filipa, zgubił smoczka, a bez smoczka spać się nie da.
Ja do pionu, smoczek w dłoń i po ciemku szukam otworu gębowego juniora. Jest.
Kładę się.
Stęki z pokoju Mika.
- piciu!
Ja do pionu, picie w dłoń i dawaj poić spragnionego synka.
Kładę się.
 I zaczynam mieć już wkurwa, jak mi jeszcze ktoś stęknie, że coś chce, to pójdę spać na balkon!!!
Tak oto dochodzi 5 nad ranem. Synki śpią, a ja się modlę, żeby już było cicho, bo chciałabym też pospać. I co wtedy!!??
Zaczyna się dzień u sąsiadów na górze!! Fuck! Panie, widzisz i nie grzmisz.

śpią!

Strasznie dziś głupkowaty dzień, ciągnął się w nieskończoność. Myślałam, że już ciszy nie uświadczę. A jednak. Śpią!! Nawet Jacek śpi!!
Miki zrobił pobudkę kaszlem o 6 rano, za to Filip uciął sobie tylko dwie drzemki, po 20 minut w ciągu dnia. Umówili się, czy jaka cholera?
Nawet na spacerze nie byliśmy, bo lało i lało.
A teraz cisza gra, no może nie do końca, bo na wspólnej leci. I kurde właśnie! Nic dziś w telewizji nie było normalnego. Oj dobrze, że to już koniec. Nie wytrwam chyba do Przyjaciółek...

W tygodniu chcę pojechać na cmentarz, do Dziadka. Dawno u niego nie byłam. Jakoś Mamie dzieci sprzedam i pojadę.
 Ale i tak wiem, że Dziadek widzi naszą ferajnę. To On mi przepowiedział, że Jacek będzie moim mężem...Tęsknię za nim czasami bardzo i to puste krzesło na Wigilii...
Nasze dzieciary widzi tylko z góry, jestem pewna, że jest z nich przedumny :)

Trzymajcie mnie...

Wykąpałam Filipa, i pech chciał, że zostawiłam otwartą oliwkę na przewijaku. Poszłam ubrać malucha, a w tym czasie starszak przelał całą oliwkę z butelki do zakrętki...Oczywiście nie zauważyłam tego. Chciałam zakręcić butelkę i tym sposobem zakrętką pełną oliwki oblałam siebie i dywan....grrrrrrrrrrrrrr
Skąd to dziecko ma takie pomysły?
Przed snem pyta:
- co będzie, jak ktoś umarnie?
Jak śnieg spadł, to powiedział:
- pan Jezus się pomylił, bo nie ma jeszcze zimy, a on nam dał śnieg!
Albo...Maca mnie po brzuchu i pyta:
- znowu masz tam dzidziusia?
Jezoooooo, hahaha.

Z innej beczki.
Dziś się przekonałam, po raz kolejny, że nigdy nie mów nigdy i wszystko się może zdarzyć...

"...gdy głowa pełna marzeń, gdy czegoś bardzo pragniesz,

gdy czegoś chcesz..."

Tak. Dziś już się nie boję wracać do pracy. Mój największy wróg, może nie być już moim przełożonym. Jest wielka nadzieja, według mnie to już klamka zapadła! Yhhhhaaa!!

Ps. Kochany krwiaku na nerce, lepiej wypierdalaj, zostały Ci 3 tygodnie!
Ps2. Właśnie wyśledziłam, że Dotkass pisze bloga....bllechhhhhhhhhh

Piewnica

Nie cierpię prania suszonego w domu, jak już muszę rozwiesić pranie na suszarce w domu, to mnie cholera bierze. Zawsze mi śmierdzi, obwąchuję każdą rzecz. Do wczoraj nie wiedziałam, jak nazwać ten smród, ale już wiem. Capi mi to starą piwnicą, a raczej piewnicą- jak to mówi Miki. Niestety, kiedy wieszam pranie w domu, to wiem, że nadszedł koniec ciepłych dni i załapuję doła.
Koniec dżinsowej kurteczki, cienkiej apaszki i balerinek. Na przekór temu mąż mi wczoraj kupił na allegro baleriny, na zachę, na następny rok. Będę się chyba do nich modlić codziennie, albo sobie ponoszę po domu, a jak!
Co do męża. Wrócili z tego spa swojego i Mikowi się kaszel włączył. Nie puściłam go do przedszkola wczoraj, bo mi sie to nie podobało. Poszliśmy do lekarza. Pani doktor go bada i mówi mi, że przyprowadziłam zdrowe dziecko! Więc skąd ten kaszel, ja się pytam?
-Pani, a dziecko do przedszkola chodzi? To co się Pani dziwi?
-Niech go pani puści do przedszkola, da syropa przed wyjściem i wio.
Osłuchowo czysto, kataru brak, gardło ok.
Zdębiałam. Jeszcze bardziej zdębiałam, jak dała nam za free syrop na odporność. Szok. Czyżby kaszlące dziecko w przedszkolu stawało się normą? No jacha. Na tablicy z ogłoszeniami jest napisane, aby przynosić chusteczki do noska, bo zaczął się trudny czas. 
Wygląda na to, że dziecku krzywdę zrobiłam, że został w domu wczoraj. Fakt, że nie zachowywał się, jakby był chory, szalał, biegał, bawił się, nie był jakiś inny.
 Dzisiejsza cała noc przespana, bez ani jednego kaszlnięcia,pierdnięcia czy stęknięcia. Wlałam rano w niego syrop i poszedł do przedszkola z pieśnią na ustach:

" Bóg kocha mnie,

takiego, jakim jestem.

Raduje się,

każdym moim gestem!

Alleluja!!!

Boża radość mnie rozpiera!..."

No tak, tak, tym bardziej, że dziś przedszkolaki obchodzą imieniny Siostry Dyrektor. A jakże. Mam nadzieję, że mój syn nie będzie się czuł, jak wyrzutek, gdyż posłałam go w białej koszuli w zielone paski, a mieli być wszyscy w białych koszulach. Nic na to nie poradzę, że mu ręce urosły i rekawy białej koszuli okazały się dziś rano za krótkie!
Najważniejsze, żeby udało im się kujawiaka odtańczyć, jak należy.
Najlepszego dla Siostry Dyrektor!!!
Idę rozwiesić kolejną turę prania, i znów będzie piewnica kurde mole.

30 listopada

Taki jest plan, żeby iść na koncert Modern Talking.
Idzie ktoś jeszcze?
Zamarzyło mi się i nie ma zmiłuj się, mąż musi kupić bilety.
Fajne klimaty, wspomnienia...
Może i nie najwyższe loty, ale najważniejsze są emocje. To do zoba :)
proszę, włala

SPA

Piękne krajobrazy, góry, lasy.
 Świetne warunki, pokój z boskim widokiem, wygodne łóżko, cisza i spokój. A poza pokojem, baseny, zjeżdżalnie, sauna...Słowem pełen luzik i lajkcik. Jedzonko pod nos podane. Wszystko w cenie pokoju, normalnie nie korzystać, to grzech. Tak właśnie wypoczywają przez dwa dni moje chłopy.
Beze mnie. Kaleki zostają w domu, za karę, że nie wytrzymają 2 godzinnej jazdy do Karpacza i drugiego tyle z powrotem. Tak, tak, kara musi być. Chciało się na dupie zjeżdżać po schodach, to trzeba pokutę odprawić.
Po przemyśleniu sytuacji, w jakiej zostałam, stwierdziłam, że ja to pierdolę, zrobiłam sobie swoje Spa.
Łazienka, dużo płynu, książka. Masażysta nie dojechał.
W mniej więcej połowie mycia ciała, poraził mnie prąd, ryk Filipa, który już dawno spał. Nie wiem, czy to to małe ma jakąś antenę w łazience, czy elektroniczną nianię schował w którejś z szuflad. Dokładnie wyczuł moment między jedną piętą, a drugą. Faktem jest, że wydarł się w niebogłosy i po Spa zostało wspomnienie.
Wyskoczyłam z wanny i pognałam do szefuńcia, któremu smoczek wypadł z buzi i trzeba było się wydrzeć na cały blok. Grrrrr!!!!
Przynajmniej mi w jednym nie przeszkodzi. Niech żyją migdały w cynamonie z biedronki, hip hip, huuuuuuuuuurrrrrrra!

powieś pranie...

I co ja mam Wam napisać, jak tu bez zmian na moim padole kaleki?
Do dupy z tym wszystkim.

Żeby smuta nie było takiego, po raz wtóry powiem, że mi się wzięło na wspominki ostatnio. Wspominałam nasz ślub, jak nie było jeszcze Filipka na świecie, tylko w marzeniach, w planach...
Taka ta  historia naszej miłości jest romantyczna, że kiedyś o tym napiszę, jak zostałam żoną swojego szefa...


Kto nie widział, to proszę :)

Ze świadkami...czyli Nasze Rodzeństwo.
Dawno, dawno temu nigdy bym nie pomyślała, że to się wszystko stanie, że to się spełni. A jednak, nigdy nie mów nigdy!!!

Jesteśmy przykładem pary, która chciała być razem, chociaż przeciwności było bardzo dużo i były bardzo poważne. Były- czas przeszły.

 Choć mnie mężuś wkurwia czasem, a nawet częściej, to chciałabym, żeby tak na mnie patrzył, jak będziemy dziadkami.  O tak :

I wszystko jasne. Taką miłość wyczekaną, wytęsknioną, wycierpianą i wypłakaną bardzo się docenia, bardzo ją pielęgnuje. Można ze schodów spadać codziennie, byle tylko lądować w jego ramionach .

Nuuuddaaaaaaaaaa

Kanapa, kibelek, kuchnia. Nuda.
Tak już od wtorku, bo jak tu się ruszyć, jak się nie da?
Dziś to i tak się działo,  poza przejmującym bólem pleców, nerki, łydki, uda i łokci doszła atrakcja wciągania na siebie jeansów i koszulki. Nawet oko pomalowałam, chociaż korektora dużo poszło. Lekarz, tam nie wyślę za siebie Jacka.
Wychodzą nowe siniaki, nawet nie wiem, kiedy mogłam je nabić. Dacie wiarę, że nawet nie pamiętam, jak w karetce zrobili mi wkłucie na wenflon??!!
Nie ważne.
Skierowanie na usg jamy brzusznej na cito. Trzeba, bo drętwieje mi noga. Pani doktor mnie pocieszyła, że przede mną kilka tygodni cierpienia jeszcze. Dziękuję, wolę wrócić do pracy.

Nie kwaszę dalej, chcę tylko pochwalić moich facetów, że sobie dają radę bez gadania. Niczego w domu nie brakuje, dzieci wykąpane i nakarmione...
Tylko dlaczego on już wszyscy śpią???!!!

Łubu du

Pięknie się wczoraj wystroiłam w płaszczyk, botki, białą parasolkę. Zrobiłam staranny makijaż, wysoką kitkę. Nawet wypsikałam się moimi luksusowymi YSL, no bo jak szaleć to szaleć.
Wybierałam się do pracy po druki na urlop wypoczynkowy zaległy i na malutkie ploteczki z inną kierowniczką. Szybko złapałam tramwaj, wszystko było na szybko, bo o 15 musiałam się zebrać po Mika do przedszkola.
 Wysiadłam z tramwaju, zostało mi do pokonania przejście podziemne prowadzące do Centrum Handlowego. Więc szybko po schodach na dół, ślisko, bo mokro. No i piedyknęłam z całą mocą moich 60 kg z tych schodów. Tak pięknie mi to wyszło, że nie wiedziałam, co się dzieje, miałam czarno przed oczami. Spoko, spoko. Zrobiło się zbiegowisko;
- nie nic mi nie jest...
-sama wstanę...
- nie, proszę nie dzwonić po karetkę!
Bardzo się zdziwiłam, gdy wstać nie mogłam, wrzasnęłam okropnie i polały się łzy bólu. Nie mogłam się ruszyć, nie czułam nogi. Upadając uderzyłam się w nerkę, od razu spuchły mi plecy na wysokości krzyża..
Przyjechało pogotowie, jakoś mnie we trzech na nosze przełożyli, w karetce zbadali, co się pogruchotało i decyzja: na traugutta, na ostry dyżur.
Potem to już był całkowity szał. Płakałam bez przerwy, taki ból, jak mnie wieźli na noszach, jak przekładali na deskę i zapinali pasami. Wyłam, jak na pogotowiu lekarze sprawdzali, co boli, a co nie. Darłam się okropnie, przy przekładaniu do rentgena, przy zdejmowaniu butów, spodni...
A już potem czekanie na diagnozę.
Szczęście w nieszczęściu nic sobie nie złamałam. Solidnie obiłam sobie plecy i nerkę. Mam się obserwować.  Dziś doszedł ból rąk, szyi i pupy, całych pleców. Zupełnie, jak kaskader.
Jestem w domu już. Mam problemy z chodzeniem, praktycznie nie chodzę. Wyjątkiem jest wizyta w toalecie, czy kuchni w celu zrobienia mleka.
Kiedy tak leżałam kilka godzin na pogotowiu, to wymyśliłam coś fajnego.
Chciałabym umieć cofać czas, chociaż te kilka minut w tył. Wtedy szłabym, trzymając się poręczy, powoli i wszystko było by dziś dobrze...

Chciałam, ale się NIE da...

Tak, tak. Nie da się dziś napisać nic dobrego.
Może bym była dobrze nastrojona, gdyby nie Filipi, który wył cały boży dzień. Ale nie.
Teraz to ja marzę o ciepłym łożu, niestety w samotności, bo jak to mój Jacuś mówi, że nie śpi ze mną w sypialni cyt. " bo tam za głośno"...
Więc bój się moja nowa książko :" A jeśli ciernie"- NADCHODZĘ!!!

gyros z frytkami

Zaczęło się! A raczej skończyło, karmienie.
Już sobie dałam spokój, dziecko mi sutki pogryzło, mleka coraz mniej, prawie wcale. Zresztą po co się męczyć z cycka, skoro z butelki leci samo!? Do mleka wsypałam trochę kleiku ryżowego i proszę państwa, spałam dziś 4 godziny ciurkiem, a nie 2!! Mąż wziął starszaka rano do dużego pokoju i spałam z Filipkiem do 9. Rekord.
Dziecko zadowolone, szczęśliwe, najedzone. Mamusia wyspana, nie zestresowana, spokojna. Wszyscy zadowoleni. Trzeba było to uczcić, dawno nie jedzony, bo ostatni raz w ciąży i to jeszcze przed lądowaniem w szpitalu, czyli jakieś 5 miesięcy temu: gyros z Palmiry!!!! Tadamm!
Przyjemności podniebienia są dla mnie równie ważne, jak przyjemność czytania.

Jeszcze jedno!
Co ja dziś przeżywałam, jak Felix skakał z 39km, to tylko Jacuś wie. Totalnie się stresowałam, gadałam trzy po trzy. Oby tylko koleś wylądował, oby pobił ten rekord, oby spełnił swoje marzenie. Dobrze, że tacy ludzie chodzą po świecie, dobrze że mają takie pasje, marzenia. Jezuuu, podziwiam, serio. Każdy z nas wie, jak to się mogło skończyć. Bogu dziękuję, że gościu wylądował, że pobił ten rekord, że widowisko się udało i było sto razy lepsze, niż nie jeden film sajens fikszyn, na który mnie Jacuś namawiał.
Siedziałam przed te 3 godziny przed telewizorem, jak w hipnozie. Chciałabym wiedzieć tylko jedną rzecz, o czym on myślał przed skokiem...co mu po głowie chodziło? Co się czuje lecąc z prędkością światła???
Wielki szacun.

Nobla poproszę, pokojowego!

Dziś pomieszanie z poplątaniem.
Po całym tygodniu z dwójką dzieci w domu, mogę podsumować jedynie kilka faktów. Mianowicie; powinnam dostać jakąś nagrodę, iż nie pierdyknęłam na twarz w ciągu dnia. Chciałam donieść, iż dzielnie znoszę trudy wstawania w nocy, co dwie godziny do jednego, a jak już przysnę to wstaję do drugiego. Ten pierwszy kwiczy, bo nie potrafi jeszcze mówić:  że jest głodny, bądź zlany po pachy. Kiedy już zaspokoję te pierwotne potrzeby, to słyszę jęki z drugiego pokoju, gdzie ten drugi, słyszał tego pierwszego i artykułuje sennym głosem:
- mamo, siku...
- mamo, piciu...
Przysypiając tak co 20 min, wstaję rano, by memu ślubnemu zrobić śniadanie z 3 jaj.
Potem znów siku, mleko, piciu. Włącz mi nikelodion, poukładaj ze mną lego, gdzie są moje hot whellsy!!??
Jak ja myję zęby, prasuję, zmywam i robię oko, żeby wyglądać, jak człowiek na ulicy...tego nie wiem. Chyba w jakimś amoku, letargu, czy to zwykły dryg. Wiem jedno na pewno, że nie mam jak siąść na dupie w ciągu dnia, żeby coś poczytać, poodbierać maile, nawet na kiblu siedzę w locie!!
Dlatego proszę się nie dziwić, że dziś pozbyłam się tych męskich osobników. Mąż u rodziców na robotach, starszak rządzi u dziadków. Naj naj młodszy chrapie w łóżeczku.
Takim oto sposobem mogłam się trochę naprodukować na blogu!!!!!!!!!!!!
Niech żyje przedszkole :)

BB- Bay Bay

Człowiek jest głupi, sentymentalny, bawi się w wyrzuty sumienia. Co mnie tam ciągnie jeszcze na to BB? Czytam te wypociny, mądrości. Głupia jestem. Przecież dziewczyny, z którymi się przyjaźnię są obok, codziennie na gg, są w rzeczywistości. Nie potrzebuję ich na BB, bo i tak rozmawiam z nimi codziennie, a nawet się z nimi spotykam! Ba...
Buziaki dla Was kochane moje, bo tylko Wy to czytacie i wiecie kto zacz.

Zmieniając temat, mój starszak pozbawiony przedszkola na cały tydzień, musi gdzieś swą energię spożytkować. Więc po kąpaniu:

Synu dostał pałera, Bóg jeden wie, czy zamiast cukru do herbatki wsypałam niechcący czegoś innego, czy w pierogach, zamiast sera, był spid jakiś,  ale...Nagle zobaczyłam syna w wersji:

Skaczcie do góry, jak kangury,

Po czym...

tańczymy labado.....( śpiewał całą piosenkę, na cały głos, a co tam!)

Na koniec: ukryty tygrys, przyczajony smok....

Na co rudziuszek zrobił wielkie oczy:)

Chłopaki, oni się nigdy nie nudzą.

Aha!  Zamówiłam wczoraj 3 część Kwiatów na poddaszu. Nie mogłam się oprzeć i zamówiłam też 50 twarzy Greya. Ojć, nasłuchałam się od męża, co to ja chcę czytać. Wiecie co...Tyle się słyszy, że społeczeństwo nie czyta książek. Młotkiem do głowy natłukłam, że czytam, to co mnie interesuje, jara, i takie tam. Obrażona poszłam spać, żeby sobie przemyślał.  Co ja na to poradzę, że bez książek, to mnie nie ma?! I tak nie skuma!

Rudy w kosmosie!

Jak ja się dziś napociłam przy obiedzie, to moje! Tłuczenie się garami rozpoczęłam o 9 rano! Karczek duszony w ziołach prowansalskich, buraczki zasmażane, kapusta na ciepło i ziemniaczki duszone. A że matka polka jest wszechstronna,  na przemian układałam puzzle ze starszakiem, karmiłam małego, wieszałam- ściągałam pranie, sprzątałam kotu...Wszystko to dla jednej ważnej persony. Bo na obiadku miał  być Jacka syn. Tym sposobem o 14 obiad był gotowy. Towarzystwo zjadło, co poniektóre głośno beknęło w podzięce! Cały dzień w kuchni, przy kuchence. Powiem w sekrecie, że gary po obiedzie wciąż leżą nie pozmywane, bo po co!? Jutro umyję, nie spieszy mi się. Najwyżej kot będzie miał co wąchać w nocy.
A co się działo potem!?
Jak się starszak bawi z najstarszakiem, bratem swoim przyrodnim, to tylko my wiemy. I choć dzieli ich 13 lat różnicy, to nie ma znaczenia. Mianowicie: fury fruwały, puzzle się układały, chowany się dział. Ale to mało! Pisały się słowa na tablicy, i dialogi się toczyły w nieskończoność. Uwielbiam to. Czuję się wtedy jak mama trójki dzieci.
A rudy...spał. Albo latał w kosmosie, czyli podnosiłam go do góry, a on rechotał w niebogłosy.
I tak warto żyć.

Kwiaty na poddaszu

Jak byłam w bardzo wysokiej ciąży, to trafiłam do szpitala. Początkowo na patologię ciąży, potem na kardiologię. Dokładniej na intensywną terapię kardiologiczną. Powód? Dla mnie do ówczesnej pory totalnie nieznany, zdiagnozowany w ciąży. Bradykardia zatokowa.
Może kiedyś więcej w tym temacie, bo dziś chciałam o książce.
No więc leżąc na reanimacji kardiologicznej czytałam "Kwiaty na poddaszu". Oj strasznie zryłam sobie psychikę tą książką, do tego cała otoczka szpitalna...Wiele o niej myślałam, wiele mi się śniło. Mąż kupił mi "Płatki na wietrze" czyli kolejną część. To już czytałam, jak z kardiologii trafiłam z powrotem na patologię ciąży. Jakoś bardziej lajtowo odebrałam ten drugi tom, może dlatego, że miałam na patologii pojedynczą salę. Może przez luz i nudę totalną, trzy posiłki dziennie, plus drugie trzy od mamusi i  teściowej?! Nie wiem. Nie wryła mi się z dekiel, jak tamta.
Do czego zmierzam....
Pojawiła się część trzecia " A jeśli ciernie". No i katuję się tak prawie od miesiąca... Kupić?! Nie 
kupić? Nosz kurde, pewnie, że kupię. Pytanie tylko, jak to przyjmę teraz, w obecnej rzeczywistości??? Trochę bym chciała ponownego wrycia się w psychikę, może nawet więcej niż trochę, bo uwielbiam to. Lecz gdy starszak w przedszkolu a rudy śpi, to czego mi więcej potrzeba? Ano potrzeba!!
Jak już liznę trochę to dam znać.
I tak nie zapomnę tej kardiologii, nie ma bata...

...ciąg dalszy

Śpią. Ufff.
Miki się rozłożył wzorowo, temperaturka od wczoraj go trzyma. Coś czuję, że z poniedziałkowego dentysty, środowego basenu i w ogóle przedszkola w tym tygodniu będą nici. Oby tylko Filipa nie zaraził, bo będę uziemiona na poważnie w domu. A takie miałam plany...ciuszek, empik ( boziu tyle nowości już na mnie tam czeka, a ja czekam na wypłatę tylko).
Oby go szybko puściło, to najważniejsze.
Wiecie, ja się obrażam na moje forum, na to co tam czytam, na to kto czyta to, co ja piszę, na to, kto ogląda fotki, które wklejam. Mimo, że to wątek zamknięty. Bunt i już. Może mi przejdzie, może jestem przed okresem. Ale ja chromolę tą obłudę, pozerstwo, to zakłamanie. Chciałam być sobą tam. Nie da się. To nie.
A tu sobie mogę popisać, co mam na sercu. Taaaaaaaaaak??!

Czyli co, myślę, że o tej porze to można już się wypiąc na szarą rzeczywistość i zasnąć dupskiem do góry, jak starszak :

Albo rozłożyć się na maxa, jak młodszy rudzielec!

Szkoda, że nie mam fotki, jak się teraz Jacuś rozkłada, to by było!
Dobranoc.
(aha, buziaczki dla mojej kochanej Puchatki, z chatki, Broszek od Lusiów i kwietnóweczki 2013)

Czas start!

No dobra...
Nie ruszyliśmy się dziś z domu na milimetr. Ja dokładnie, bo starszak zachorował i leży nie przytomny. Jacek się ruszył, a i owszem, na moje zlecenie, po piwo do Żabki.
To oblewamy otwarcie bloga, zdrówko!